Pacjenci z zaburzeniami napięcia mięśniowego...

...przychodzą do gabinetu MitoTerapii najczęściej z jednym lub więcej poniżej wymienionych objawów:

• słabe, wiotkie mięśnie
• trudności w utrzymaniu prawidłowej pozycji ciała
• trudności w chodzeniu 
• opóźnienia w rozwoju psychomotorycznym
• małe efekty lub ich brak w fizjoterapii
• stale otwarte usta, "wisząca" buzia
• siedzenie z nogami na literkę W
• zabawa głównie na leżąco
• szybkie męczenie się
• przewracanie się, zaburzenia równowagi
• potykanie się, uderzenia o ściany lub przedmioty
• niezdarny, chwiejny i miękki chód
  
  

Wspomniane objawy - typowe dla hipotonii - w wielu przypadkach wskazują jednocześnie na nieprawidłowo funkcjonujące mitochondria.

Zaburzenia mitochondrialne i obniżone napięcie mięśniowe są dwoma stanami, które są często ze sobą ściśle powiązane. Znacznie wpływają one na pogorszenie funkcjonowania mięśni oraz jakości życia pacjenta.

Mitochondria w mięśniach…

…są odpowiedzialne za produkcję energii niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania komórek. Zaburzenia w funkcjonowaniu mitochondriów mogą prowadzić do wielu problemów zdrowotnych, w tym do obniżonego napięcia mięśniowego.

Jak to konkretnie działa?

Mitochondria są „elektrowniami” komórkowymi, produkującymi ATP (adenozynotrifosforan) - główne źródło energii dla komórek.

W mięśniach, gdzie zapotrzebowanie na energię jest szczególnie wysokie, prawidłowe funkcjonowanie mitochondriów jest kluczowe dla utrzymania siły mięśniowej i wytrzymałości.

Zaburzenia mitochondrialne mogą prowadzić do niedoboru energii w komórkach mięśniowych, co z kolei może skutkować obniżonym napięciem mięśniowym i osłabieniem mięśni. 

Tak było w przypadku 4-letniego Michała…

…u którego oprócz zdiagnozowania autyzmu występowały dysfunkcje motoryczne. 
Michał nie potrafił sam przejść kilkudziesięciu kroków, a podczas chodzenia po płaskiej nawierzchni potykał się o własne nogi i przewracał. 

Rodzice zmuszeni byli odwozić go do szkoły samochodem, a kiedy chcieli odprowadzać go pieszo, ciągnęli go na specjalnej hulajnodze aby nie musieć go nosić na rękach przez większość drogi. Rower nie wchodził w grę - chłopiec nie miał sił w nogach do samodzielnego pedałowania.

W domu Michał przyjmował głównie pozycję leżącą, a każda zabawa, która łączyła się z nawet minimalnym wysiłkiem fizycznym, kończyła się protestem i płaczem.

Wynik badania HRV wykazał u Michała możliwość zaburzeń energetycznych dlatego zastosowano terapię wsparcia mitochondrialnego. Chłopiec z tygodnia na tydzień robił postępy, aby już po siedmiu miesiącach z ekscytacją wspinać się po wszystkim co możliwe. 

Plac zabaw stał się jego ulubionym celem codziennych spacerów, podczas których rodzice nie mogli za nim nadążyć. Michał zaczął biegać, jeździć na rowerze i nie widać było po nim zmęczenia za to liczba wypadków, przewróceń i obić spadła praktycznie do zera!

Zobacz poniższy film pokazujący postępy Michała w tym okresie. Na początku zobaczysz ujęcie sprzed terapii podczas ćwiczeń w domu gdzie chłopiec miał ogromne trudności z podniesieniem się z podłogi z pozycji leżącej.

Następnie zobaczysz jak Michał nie mający wystarczającej siły w nogach z trudnością stara się jechać na rowerze. Ostatnie ujęcie może być zaskakujące! Michał wspina się z łatwością po drabinkach i innych przeszkodach na placu zabaw. 

Wiele osób korzystających z terapii mitochondrialnej potwierdza, że to właśnie dzięki tej terapii tempo postępów znacznie przyspiesza, co zaskakuje nawet ich terapeutów. 

Jedna z pacjentek zmagająca się z miopatią metaboliczną (rzadko występującą chorobą mięśni, która prowadzi do ich osłabienia, a dalej do ich całkowitego zaniku) była tak zaskoczona efektami terapii mitochondrialnej, że postanowiła podzielić się swoją historią:

Historia Aleksandry

“Zaczęło się od bólu nóg, wydawało mi się, że zwykłego.  Bardzo szybko się męczyłam. Byłam słaba. Ciężko mi było przepracować sześć godzin dziennie. Trwało to kilka miesięcy,  dopiero wówczas, kiedy ten ból zaczął mnie wybudzać w nocy zrozumiałam, że coś jest nie tak.  Mój neurolog właściwie na drugiej wizycie zorientował się i zlecił badanie poziomu Kinazy kreatynowej.

Norma: 160, u mnie 1860. Październik 2012 rok. Warszawski Uniwersytet Medyczny, Oddział Kliniczny Chorób Rzadkich, Nerwowo-Mięśniowych.Diagnoza: miopatia metaboliczna.

I słyszysz: 

- Proszę pani, to jest choroba nieuleczalna, na to nie ma lekarstwa, z tym nic nie da się zrobić. Proszę tylko dbać o jakość swojego życia. W ciągu pięciu lat  może pani przestać chodzić.  Kolejnych dwóch neurologów potwierdza diagnozę.

Ja z miesiąca na miesiąc jestem coraz słabsza. Zaczynam tracić równowagę i mam coraz większe problemy z chodzeniem. Właściwie ze wstawaniem. Jak się rozkręcę, to już idę.

Immunolog wykonuje dodatkowe badania, które wskazują, że  jest to niezapalny rodzaj choroby.  

Dla mnie to dobra wiadomość. Na szczęście szybko zrozumiałam, że muszę sobie poradzić w inny sposób. Przez kilka lat działałam po omacku, łapiąc się różnych diet i ich wpływu na moje samopoczucie. Błądzenie we mgle skończyło się  depresją.

Tym razem słyszę, że potrzebuję leków ale nie mogę ich dostać, bo nie wiadomo jak wpłyną na moje mięśnie. I znowu mam sobie sama radzić - tak powiedziała psychiatra. To jest ten moment, kiedy już nie wiem co robić.  Podczas kąpieli zalewam się łzami, bo umycie sobie głowy graniczy z cudem. Moje ręce są tak słabe, że opieram łokcie o stół by móc wytuszować rzęsy - przecież nadal jestem aktywna zawodowo. Trzeba w pracy jakoś wyglądać.

Znajduję na You Tube  kobietę, która nagrywała film o swojej depresji. Wygląda wspaniale - radosna, promienna. Też taka chcę być! To Iwona Wierzbicka - dietetyk kliniczny z Opola. Oglądam jej wszystkie filmy. Zaczynam brać udział w kursach, webinarach, krótko mówiąc  zaczynam się uczyć jak działa organizm i co mu służy a co nie. 

Tę wiedzę przekładam na życie codzienne. Szybko do mnie dochodzi, że muszę zadbać o mitochondria. 

Podczas poszukiwań wpadam na Mitoterapię z Rzeszowa. Okazało się, że w najbliższym czasie Dominika będzie wykonywała badania wyjazdowe, zaledwie 30 km od mojego miejsca zamieszkania. Traktuję to jako znak, że koniecznie muszę się z nią spotkać.  Konsultacja, badanie HRV, zalecenia i działam.  Pierwsze dwa tygodnie źle się czuję. Mam mdłości, problem ze snem, jednak to szybko mija.  Wiem, że na efekty trzeba czasu.  

Po trzech miesiącach zaczynają mi rosnąć włosy, których od kilku lat długość była wciąż taka sama. Do tego pojawiła się, cała armia nowych włosów. Niedługo po tym, orientuje się, że nie sięgam po okulary do pracy przy komputerze. Poprawił mi się również wzrok. To był dopiero początek.

Po sześciu miesiącach odczuwam zdecydowaną poprawę samopoczucia. Ustępuje słabość i permanentne zmęczenie. Mam coraz więcej energii. Po powrocie z pracy nie muszę już odpoczywać a mogę zająć się obowiązkami domowymi.  Jest to dla mnie niesamowitym przełomem. 

Po roku terapii mitochondrialnej, jestem zdolna do podjęcia aktywności fizycznej. Zaczęłam jeździć na rowerze po górach, co prawda elektrycznym ale mimo to, ta aktywność wymaga wysiłku. 

Z każdym dniem staję się mocniejsza. Nie mam dolegliwości bólowych. Moje samopoczucie ma ogromny wpływ na moją psychikę, jest mi dobrze. Świetnie się czuję i mam dużo energii.

Po osiemnastu miesiącach, przyszedł czas na trzecie już badanie. Mamy efekt „odbicia” w badaniu poziomu kinazy kreatynowej. Jej poziom zaczął opadać.

Jestem szczęśliwa ponieważ po wielu latach zmagania się z ogromną słabością ciała, mogę i chce mi się uprawiać aktywność fizyczną. Na razie jeden raz w tygodniu: taniec towarzyski, pilates, rower.  

W planach mam siłownię, moje mięśnie potrzebują  wzmocnienia - ale to nie koniec. To dopiero początek mojej drogi do zdrowia, z terapią mitochondrialną.”

Pełną historię Aleksandry możesz usłyszeć od niej samej w poniższym materiale video:

Jak rozpocząć terapię mitochondrialną?

Pierwszym krokiem jest wykonanie badania HRV (zmienność zatokowa rytmu serca), którego wynik odnosi się do zmian w czasie między kolejnymi uderzeniami serca i jest wskaźnikiem zdolności organizmu do adaptacji do stresu, zmian środowiskowych i różnych wymagań fizjologicznych.

HRV jest wskaźnikiem funkcjonowania autonomicznego układu nerwowego, który reguluje wiele nieświadomych funkcji ciała. Po otrzymaniu wyniku badania specjalista może zalecić konkretną suplementację oraz potrzebne interwencje wspierające mitochondria.

Na czym polega badanie HRV?

Badanie HRV jest całkowicie nieinwazyjnym i bezpiecznym badaniem. Na nadgarstkach i łydkach umieszczane są elektrody, które podczas badania przesyłają informacje do urządzenia rejestrującego.

Wystarczy kilka minut zapisu, aby precyzyjnie odczytać poziom funkcjonowania autonomicznego układu nerwowego a także poziom komunikacji w obrębie układu nerwowego, immunologicznego i hormonalnego.

Jak długo czeka się na wynik badania?

Wynik badania HRV dostępny jest natychmiast po zakończeniu badania. Specjalista odczytując wynik jest w stanie porównać dane z obowiązującymi normami, ale również z poprzednimi wynikami, aby sprawdzić efektywność przeprowadzanych interwencji.